Goedemorgen,Als wandelend millennialcliché huur ik een flexplek in een randstedelijke co-working om mij daar bezig te houden met het 'creëren van content'. Zoals deze nieuwsbrief.H. is nieuw op de flexwerkplek, maar heeft – net als ik – een lievelingsplek. (Grappig hoe we alles flex maken, maar toch naar structuur verlangen.) Ondanks dat H. nieuw is, is hij niet verbaasd over het uitzicht. “Ik woon al praktisch mijn hele leven in Amsterdam-Noord.”We raken aan de praat over opgroeien in Amsterdam en staan erbij stil hoe de stad veranderde in de afgelopen twintig jaar. Ik zag ‘mijn’ Beukenplein veranderen van getto naar hipsterwalhalla. H. vertelt me over Noord: “Grappig hoe sommige mensen uit de buurt tegen de komst van nieuwkomers zijn. Dat is in feite ook een vorm van vreemdelingenhaat.”Op anderhalve meter schud ik H. de hand. Dat is namelijk precies mijn betoog op EW: de angst die in probleemwijken bestaat voor yuppen, is ook een vorm van xenofobie. Toegegeven: de teksten van Verdedig Noord klinken een stuk sympathieker dan de vrouw die tegen een AZC protesteert en zich voor ‘een dikke BMW’ werpt. Maar vreemdelingenhaat blijft vreemdelingenhaat.Noem me een softie, maar daar houd ik dus niet van.